ชื่ออังกฤษ: The Iron Lady
ชื่อไทย: มาร์กาเรต แทตเชอร์ หญิงเหล็กพลิกแผ่นดินปีที่ออกฉาย: 2011มาร์กาเรตแทตเชอร์พูดคุยกับความใกล้ชิดจินตนาการของเธอขณะที่คู่ต่อสู้เสียชีวิตในขณะที่เธอต่อสู้เพื่อต่อสู้กับความตายของเขาในขณะที่ฉากจากการดำรงอยู่ก่อนหน้านี้ของเธอตั้งแต่วัยเด็กไปจนถึง PM อังกฤษเข้าแทรกแซง ทำงานที่ร้านขายอาหารของครอบครัวใน “มาร์กาเรต แทตเชอร์ หญิงเหล็กพลิกแผ่นดิน” ปรับที่อยู่ทางการเมืองของพ่อของเธอซึ่งเธอรัก มันก็ส่อให้เห็นว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับแม่แม่บ้านของเธอและรายงานว่าเธอได้รับรางวัล วิทยาลัยซอเมอร์วิลล์ออกซ์ฟอร์ด เธอรำลึกถึงการต่อสู้ของเธอในฐานะหญิงชนชั้นแรงงานชนชั้นล่างที่จะบุกเข้าไปในพรรคอนุรักษ์นิยมที่สำคัญซึ่งเป็นชายผู้สำคัญและค้นพบที่นั่งในสภาพร้อมกับตัวแทนของเดนิสแทตเชอร์ที่จะหมั้นกับเธอ การต่อสู้ของเธอในฐานะ “สมาชิกหญิง” ของสภาและในฐานะรัฐมนตรีกระทรวงการศึกษาในคณะรัฐมนตรีของเอ็ดเวิร์ดฮี “The Iron Lady” ก็ปรากฏตัวขึ้นคล้ายกับการคบหาสมาคมกับ Airey Neave เธอเลือกที่จะเป็นตัวแทนของหัวหน้าพรรคอนุรักษ์นิยมและชัยชนะที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ การฝึกอบรมด้วยเสียงและการเปลี่ยนภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีกครั้งดูที่การตรวจสอบในช่วงเวลาที่เธอเป็นนายกรัฐมนตรีในการชนะการแข่งขันทางการเมืองปี 1979 ทั่วไปรวมถึงการว่างงานเพิ่มขึ้นระบุด้วยกลยุทธ์ monetarist ของเธอและแผนการใช้จ่ายที่เข้มงวด 1981 “เปียก” ประชาชนจากครม เอียนมัวร์ฟรานซิสพิมไมเคิล Heseltine และจิมก่อน) การจลาจลที่บริกซ์ตัน 1981, 2527-2528 ที่ขุดของอังกฤษขุดและเปลือกหอยในไบรตันของโรงแรมแกรนด์ในช่วงพรรคอนุรักษ์นิยม 2527 การประชุมเมื่อเธอและคนสำคัญของเธอเกือบจะถูกฆ่าตาย เราเลือกที่จะเอาหมู่เกาะฟอล์กแลนด์ตามการบุกรุกของหมู่เกาะในอาร์เจนตินาในปี 2525 การจมลงของ ARA General Belgrano และชัยชนะที่ตามมาของอังกฤษในสงครามฟอล์กแลนด์การคบหาสมาคมกับประธานาธิบดีสหรัฐโรนัลด์เรแกน และการพัฒนาเป็นโลกและการระเบิดทางการเงินของปลาย 1980. โดย 1990, แทตเชอร์ก็ปรากฏเป็นร่างที่จำเป็น แต่ครบกำหนด, blustering อย่างมีพลังที่สำนักงานของเธอปฏิเสธที่จะยอมรับว่า “ภาษีการสำรวจ” เป็นแม้กระทั่งในขณะที่ มันก่อให้เกิดการจลาจลและ จำกัด อย่างดุเดือดต่อการผสมผสานของชาวยุโรป เจฟฟรีย์ฮาวผู้ได้รับการแต่งตั้งของเธอใบไม้หลังจากถูกทำให้เสียชื่อเสียงโดยเธอในการประชุมสำนัก Heseltine ท้าให้เธอจัดการประชุมและการสูญเสียความช่วยเหลือจากหุ้นส่วนสำนักของเธอทำให้เธอตัดสินใจน้อย แต่ลังเลที่จะออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีหลังจากสิบเอ็ดปี สำนักงาน. แทตเชอร์ผู้โศกเศร้าออกจากถนนดาวนิง 10 ครั้งและในฐานะนายกรัฐมนตรีกับเดนิสปลอบใจเธอ เธอดูเหมือนจะยังคงท้อแท้เกี่ยวกับเรื่องนี้เกือบยี่สิบปีหลังจากความจริง